Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 01, 2006

Μαστοριά στην προστασία των μνημείων!

Ο βράχος της Ακρόπολης είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο αλλά και προστατευόμενο μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς. Για να φτάσει όμως στην εποχή μας και να το χαιρόμαστε, πέρασε από 40 κύματα. Στην αρχαιότητα καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Πέρσες λίγο πρίν την ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ξαναχτίστηκαν τα μνημεία και έδωσαν στο βράχο την σημερινή λάμψη του αμέσως μετά
στα χρόνια που ακολούθησαν, που ονομάστηκαν και χρυσός αιώνας του Περικλή. Τα μνημεία παρέμειναν
άθικτα μέχρι την Ρωμαική εποχή. Οι Ρωμαίοι τα σεβάστηκαν. Με τους χριστιανούς αρχίζουν τα βάσανα της Ακρόπολης. Αρχίζουν να εξαφανίζονται όλα τα πολύτιμα στολίδια των κτιρίων, όπως εξαφανίζεται και το υπέροχο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς. Ο Παρθενώνας γίνεται χριστιανικός ναός, με αλλαγές και παρεμβάσεις στη δόμή του.

Με την Οθωμανική κατάκτηση ο Παρθενώνας γίνεται τζαμί το 1456 και χτίζεται και ένας μιναρές σε μια γωνία του. Τα μάρμαρα της ακρόπολης γίνονται ασβέστης για τις οικοδομικές ανάγκες της εποχής. Το 1655 τα προπύλαια χτυπιούνται από κεραυνό και γκρεμίζεται ο ναός της Απτέρου Νίκης για να γίνει πυροβολείο.Το 1687 οι Βενετσιάνοι με τον Μοροζίνη, πολιορκούν την Αθήνα και βομβαρδίζουν την Ακρόπολη, ο Παρθενώνας που χρησιμεύει ως πυριτιδαποθήκη των Τούρκων, τινάζεται στον αέρα από ένα βλήμα και παθαίνει τεράστια ζημιά. Οι καταστροφές και οι λεηλασίες συνεχίζονται από όλους τους κατά καιρούς προσωρινούς κατακτητές. Το 1800 ένας απατεώνας άγγλος λόρδος,ο Έλγιν, κατορθώνει με διάφορα μπαξίσια που δίνει στους ηλίθιους τούρκους διοικητές και κλέβει πολλά γλυπτά από το διάκοσμο του Παρθενώνα και μια από τις Καρυάτιδες, που βρίσκονται σήμερα στο βρετανικό μουσείο για να καμαρώνουνε οι εγγλέζοι για τους κλεφτοκοτάδες λόρδους τους.

Οι καταστροφές ολοκληρώνονται κατά τη διάρκεια της επανάστασης στις διαδοχικές πολιορκίες της Αθήνας από Τούρκους και Έλληνες. Όμως όλος ο βράχος κινδύνεψε από τις υπονομεύσεις που έκαναν οι μηχανικοί του Κιουταχή με σκοπό να τινάξουν όλο το βράχο και τους πολιορκημένους μαζί. Από τους βομβαρδισμούς των τούρκων καταρρέει το Ερεχθείο. Όμως η Ακρόπολη ήταν τυχερή και γλύτωσε την ολοκληρωτική καταστροφή χάρη στον λαγουμιτζή Κώστα Χορμοβίτη.

Τον μαστοκωστή τον πρωτοσυναντάμε στο Μεσολόγγι να αχρηστεύει τους ευρωπαίους υπονομευτές και το σύγχρονο μηχανικό που διέθεταν με σπουδαγμένους μηχανικούς, οι δύο πασάδες πολιορκητές, ο Ιμπραήμ και ο Κιουταχής. Το όνομα του σιγά σιγά αποκτάει μεγάλη φήμη και οι πολιορκούμενοι τον συμβουλεύονται σε κάθε καινούργιο στρατήγημα των Τούρκων. Καταφέρνει να τινάξει στον αέρα το "βουνό" ένα πανούργο στρατήγημα των τούρκων που με αυτό θέλανε να καβαλήσουνε το τείχος και να βρεθούμε μες την πολιτεία.
Στην ηρωική έξοδο καταφέρνει να σωθεί και οι τούρκοι τον ξαναβρίσκουν μπροστά τους στην πολιορκία της Ακρόπολης.Τους χάλαγε τις στοές και όλες τι υπονομεύσεις, τους έκλεβε το μπαρούτι, άνοιγε πηγάδια και οι εκρήξεις τους δεν μπορούσαν να πειράξουν τον βράχο. Τους τίναζε μες τα ίδια τους τα λαγούμια.Χρυσό τον κάνει ο Κιουταχής να πάει με το μέρος του. Το βάρος του σε χρυσάφι πληρώνει να αποκτήσει έναν τέτοιο μάστορα. Μα εκείνος συνεχίζει το ιερό έργο του της σωτηρίας του σημαντικότερου μνημείου της ανθρωπότητας. Και βέβαια όλοι του το αναγνώρισαν, σπάνια αναφέρεται το όνομα του στα βιβλία της ιστορίας.

Και δεν θάπρεπε εκεί στα προπύλαια να είναι στημένο το αγαλμά του αγκαλιά με το
φτυάρι του σαν ελάχιστη ευγνωμοσύνη;

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΚΩΣΤΑ ΧΟΡΜΟΒΙΤΗ!

3 Comments:

Blogger Adomiel said...

Με έχεις αφήσει άφωνη... που στο καλό τους ξετρυπώνεις; και γιατί δεν τους ξέρω εγώ; ε? γιατί;

3:37 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

einai mastoras ston na tryponei o idios alla kai sto na xetryponei allous
opos elege kai o voutsas stin gnosti a/m kinimatografiki tainia :to thema einai na tryposeis ... o mastromitsos to pige parapera...xexexexe

4:49 μ.μ.  
Blogger fotoartgr said...

Αντιγράφω από τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη...

...Από κάτου το κάστρο εις τα σπίτια ήταν μία εκκλησία και της έδεσε λαγούμι ο αθάνατος περίφημος Κώστας Λαγουμιτζής, γενναίος και τίμιος πατριώτης – και με την τέχνη του και με το ντουφέκι του ως λιοντάρι πολέμαγε διά την πατρίδα. Ήμαστε μαζί κι’ αγωνιζόμαστε ως αδελφοί νύχτα και ημέρα και δουλεύαμεν με τους ανθρώπους, τους αγαθούς Αθηναίους και φκειάναμεν τα λαγούμια· και ήμαστε όλοι πάντα αγαπημένοι κ’ ενωμένοι. Εις το Μισολόγγι και παντού αυτός ο γενναίος άντρας θάματα έχει κάμη. Πατρίδα, του χρωστάς πολύ αυτεινού του αγωνιστή. Θησαυρούς τού δίνει ο Κιτάγιας να γυρίση· διά σένα, πατρίδα, όλα τα καταφρονεί...

6:30 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home